شورای صنفی دانشجویان کل دانشگاه تهران در بیانیه‌ای پایان فعالیت‌های خود را اعلام کرد. شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران در این بیانیه با اشاره به مانع‌تراشی‌ها، بازداشت و سرکوب دانشجویان و اعضای شورای صنفی اعلام کرد که در فضای کنونی شورای صنفی، امکان تصمیم‌گیری در مورد سرنوشت دانشجویان را ندارد و از این پس راه‌های دیگری را برای پیگیری مطالبات دانشجویان برمی‌گزیند.

دانشجویان در این بیانیه با اشاره به تغییرات در آیین‌نامه فعالیت صنفی و شیوه‌نامه انضباطی نوشته‌‌اند که تغییر شیوه‌نامه انضباطی و تغییر آیین‌نامه شوراهای صنفی حين جنبش زن زندگی آزادی از دلایل ناتوانی شوراهای صنفی در پیگیری مطالبات دانشجویان است.

شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران اعلام کرد: «وزارت علوم با تغییر شیوه‌نامه انضباطی و تدوین قوانینی آشکارا ضددانشجویی راه سرکوب را بر هر شکل از فعالیت و زیست دانشجویی در دانشگاه هموار کرد. با تغییر آیین‌نامه و تبدیل شوراها به چیزی که حتی عنوان جعلی شوراهای صنفی-رفاهی دارد، توان شوراها از این دو جهت محوری کم شده است.»

اعضای شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران با اشاره به از بین بردن اختیارات شوراها در سطوح تصمیم‌گیری اعلام کردند که با این اتفاق، مداخله مستقیم دانشجویان در تصمیم‌هایی که زیست آن‌ها را تحت الشعاع قرار می‌دهند، از آن‌ها سلب شده است و اکنون شوراها با این آیین‌نامه تبدیل به نهادی برای انجام کارهای خرد دانشگاه شده‌اند.

در ادامه این بیانیه آمده است: «با منع شدن شوراهای صنفی از هر شکل فعالیتی که وزارت علوم و کمیته‌های دانشگاه بتوانند «سیاسی» تفسیرش کنند، امکان اینکه هروقت خواستند با زدن برچسب تخلف به اعضای شورای صنفی که با استفاده از آیین‌نامه و شیوه‌نامه انضباطی جدید توجیه می‌شود مانع تلاش‌های اعضای شورای صنفی برای تعمیق کنش‌هایشان، شوند دیگر حالا فراهم‌تر از همیشه است.»

آن‌ها همچنین اعلام کردند که در انتخابات اولین دوره از شوراهای صنفی–رفاهی، شاهد رد صلاحیت گسترده نامزدهای شرکت در این انتخابات بوده‌اند و در مورد آن هیچ دلیل روشنی از طرف روسای دانشگاه به آن‌ها داده نشده است.

آخرین اعضای انجمن صنفی دانشجویان دانشگاه تهران با اشاره به اینکه بر اساس قوانین جدید، اختیارات شورا از دانشجو گرفته شده است، اعلام کردند که باید به دنبال یافتن راهی دیگر برای پیگیری مطالبات خود باشند. دانشجویان دانشگاه تهران در پایان این بیانیه آورده‎‌اند: «اگرچه اکنون دست‌هایمان را می‌خواهند کوتاه کنند و چه بسا در مواردی توانسته‌اند؛ ضرورت فعالیت صنفی باقی است و نیز آگاهی از این ضرورت فعالیت صنفی روح جنبش دانشجویی است و حرکت در راستای محدود یا معیوب کردن آن تلاشی مذبوح و نزاع با مدنی‌ترین شکل تشکل‌یابی و ابراز وجود برای به چنگ آوردن حقوق اولیه زیست دانشجویی می‎باشد.»

این جمع از دانشجویان همچنین وعده دادند که فعالیت صنفی محدود به «ساختارهای بی‌پایه و اساس» نخواهد ماند و نه تنها دلسرد نشده‌اند بلکه با قدم‌های استوارتر در راه آرمان‌هایشان قدم برخواهند داشت.